Verteltheaterfestival in theater Parnassos op 5 februari 2013 te Utrecht
Joris Lehr speelt al enige tijd voorstellingen; kenmerkend is zijn fysieke speelstijl.
Joris Lehr speelt Othello van Shakespeare als solo in een decor van een wasdroger, een strijkplank, met strijkbout en losse rekwisieten, waaronder veel knijpers. In de vertelling en het spelen van de personages - wat hij gemakkelijk doet - zit humor verpakt, soms wat grot, soms subtiel. Bij aanvang is bekend dat er een moord gepleegd gaat worden, maar dat leidt niet tot een grote spanning. De humor daarin wint het van de spanning.
Het gebruik van de rekwisieten - een heel duidelijk concept - maakt de voorstelling abstract, maar ook zeer beeldend. Het voorstellen van knijpers als een roeiboot met slaven op een zee en in gevecht met een groot schip is verrassend maar werkt uitstekend en is geloofwaardig.
Het verhaal is bewerkt, maar de kern van dit verhaal over jaloezie en wraak blijft goed overeind. In die zin is het een echte klassieker. Het aantal personages is tot een kern gereduceerd en volgbaar door de fysieke transformaties en stembuigingen. Het thema is duidelijk en wordt zowel in het verhaal als door de verteller duidelijk neergezet (bij aanvang reeds). Het jonge publiek is tegen de gemene Jago maar verheugt zich ook in de ellende die wordt neergezet en verwacht.
Het concept is goed; een decor met als idee een wasdroger met lakens, een strijkplank en bijbehorend rekwisieten; dat totaal geeft het beeld van een zolderkamer waar een verhaal wordt verteld. Alle rekwisieten en met name het gebruik ervan staat in teken van datzelfde concept. Een strijkplank is gondel, strijdtoneel op zee en strijkplank. De knijpers zijn pijlen, messen, baarden en ook schepen met slaven die roeien en de vijand trotseren op zee. Ook het licht en geluid (muziek van Ray Charles) staan in dat teken en bieden een soort knipoog in spel.
Joris is een goede speler en verteller. Hij transformeert gemakkelijk, heeft mimische kwaliteiten en speelt met plezier met de rekwisieten en het decor. Hij maakt gemakkelijk en goed contact met publiek en heeft duidelijk plezier in de voorstelling. Enige rust in de vertelling als wel in de transformaties zou het verhaal ten goede komen.
Een humoristische voorstelling met goede lengte (3 kwartier) en spanningsboog. Of de doelgroep (volgens mij groep 5 of 6) het verhaal helemaal heeft gevolgd is een vraagteken. Het verhaal is gecompliceerd. Enige slordigheden van de verteller en een zekere haast (of kwam dat omdat de strijkplank stuk ging) kwamen enige delen niet ten goede.
Een goed verhaal in mooie setting, consequent en met plezier gebracht in een zekere vorm.
De makers zeggen 8+; vanwege het verhaal en de humor, taal en hantering van het gegeven, eerder geschikt voor iets oudere leerlingen. Het kan geen kwaad het verhaal in grote lijn bekend te maken bij leerlingen.