Een beeldend en absurdistisch verhaal over een oververhit dorpje dat sinds kort aan zee ligt. Op een koude dag van 37 graden Celsius wordt het dorpje Middels door de burgemeester omgedoopt tot Inmiddels aan Zee. Het strand is nog nooit zo dichtbij geweest en nu er toch geen winters meer bestaan, is het dubbel lang genieten in de zomer. Geen wolkje aan de lucht. Er zijn nieuwe buren komen wonen naast de gebroeders Janssen. Vluchtelingen, Inuit zo gaat het gerucht.

Meneer van Tiggelen voelt zich als een vis in het water. Letterlijk! Er beginnen namelijk al kieuwen achter zijn oren te groeien en tussen zijn tenen zitten vliezen. Iedereen zweet, iedereen zwemt, iedereen zit onder de zonnebrand factor 70. Iedereen viert de zomer, maar hoe leuk is eeuwige zomer? Ondertussen hoopt het plastic zich op het strand op. Het dreigt een monster te worden. Het beweegt, het sluipt, het kruipt langzaam het kleine dorpje in. Waar is het nou toch mis gegaan? Kunnen de bewoners van Inmiddels aan Zee er iets aan doen?