Wie voor de deur van Lagedijk 80 in Zaandijk staat, ziet in het bovenraam de Mercuriusstaf, symbool van handel en nijverheid. Tot ver in onze eeuw was de Zaanstreek één van de grote industriële centra van Nederland. Honderden molens sloegen hier olie, zaagden hout en maakten papier. De welvarende papierfabrikeur (=fabrikant) Cornelis Jacobsz. Honig (1683-1755) liet in 1710 dit huis voor zichzelf en zijn gezin bouwen. Hij was onder andere eigenaar van papiermolen De Vergulde Bijkorf. In 1830 werd het huis bewoond door Jacob Cornelisz. Breet, eveneens papierfabrikant. Tegenwoordig is het huis museum onder de naam Honig Breethuis en in bewoonde staat ingericht in de stijl van 1830. Wie de imposante eikenhouten deur doorgaat stapt in een andere tijd. Kom binnen en ervaar hoe een rijke Zaanse koopmansfamilie toen woonde en leefde, en maak kennis met hun persoonlijke attributen en hun familiegeschiedenis.

De Zaankamer.
Deze kamer werd in 1829-1830 gebouwd in opdracht van Jacob Cornelisz. Breet (1778-1847) en is nog vrijwel onveranderd. Het interieur is uitgevoerd in neo-classicistische stijl; het plafond is een imitatie van plafonds in gipsdecoratie en uitgevoerd in hout. Het middenrozet is uitgevoerd in houtsnijwerk met een krans van druivenranken. De dubbele deur (?porte brisée?) is eveneens classicistisch gedecoreerd, met snijwerk van antieke kopjes en bladranken. Vanuit deze kamer heeft men nog altijd een prachtig uitzicht op de Zaan.

De tuin- of behangselkamer.
Deze kamer werd in 1765 in opdracht van Jacob Cornelisz. Honig in rococostijl ingericht. De schoorsteenmantel met snijwerk en de spiegel zijn in deze stijl uitgevoerd. In 1830 liet Jacob Cornelisz. Breet de behangsels aanbrengen. Deze zijn gemaakt door de Amsterdamse behangselschilder Willem Uppink (1767-1849) en het laatste voorbeeld van deze vorm van decoratie. De landschappen zijn Hollands met Italianiserende invloeden. De doeken zijn in 2006 schoongemaakt en gerestaureerd en prijken nu weer in volle glorie. De tafel is gedekt alsof de familie zo aan het diner kan.

De salon (verdieping).
Destijds leefde men bijna uitsluitend op de begane grond, waar men ook sliep. Alleen de meid had op de verdieping haar meidenkamertje. In de zijwand ervan bevindt zich een luik; hierachter was een rookhok waar men hammen en spek kon roken. De grote salon werd voor officiële ontvangsten gebruikt, of voor familiebijeenkomsten waarbij gemusiceerd werd. Verder zijn er op de verdieping nog een kraamkamertje en een slaapkamer te vinden. Een ander vertrekje is ingericht als kantoor uit 1830 met voorwerpen die aan het papierbedrijf en Jacob Breets' openbare functies herinneren.